Etiket: ŞİİR
-
KÖŞE (SEZAİ KARAKOÇ)
1. Saçlarını kimler için bölük bölük yapmışsın Saçlarını ruhumun evliyalarınca örülen Tarif edilmez güllerin yankısı gözlerin Gözlerin kaç kişinin gözlerinde gezinir Sen kaç köşeli yıldızsın Fabrika dumanlarında resmin Kirli ve temiz haritaları doldurmuşsun Hatırasız ve geleceksiz bir iç deniz gibi Aşka veda etmiş topraklarda durmuşsun Benim geçmiş zaman içinde yan gelip yattığıma bakma Ben geleceğin…
-
KAT’İ TEMİNAT
İç içe bükülüp kıvrılmış her şeyi bırakınca açılacak kabul ettim. Açılınca kırışık kalacak olmalarını da kabul ettim. Kırışık denen şeyin gölgeli halini de kabul ettim. Kırışık şeye bakınca, düz görmeyeceğim… Kabul ettim… Düz görmek için düşünmemek gerek ya, onu da kabul ettim. Düşünmemek için ölmek gerek, kabul ettim. Ölmek için kaybedecek bir şeyinin olmaması gerektiğini…
-
ÖYKÜ: BAŞKALAŞIM
O gün akşam olduğunda bunun ne kadar çabuk olduğuna şaşırmıştım. Yine zamanın nasıl hızlı aktığına şahit olamadığım ve günü kaçırdığım hissi yaşadığım bir andı. Yine de metanetimi korudum: Yarın bir tane daha vardı… Öyle ya! Böyle düşündüğümde İstiklal caddesinden yukarı çıkmaya başlamıştım. Kararmaya yüz tutmuş bulutlar “göründüğü kadar akşam olmadı ki” dercesine bir kaç yağmur…