Daha önce Yiğit Özgür’ün bir karikatürünün bende derin bir hüzün yarattığını söylemiş ve burada paylaşmıştım. (Tıklayın).
Bugün Erdil Yaşaroğlu’nun karikatürlerini incelerken de benzer bir duruma rastladım.
Neredeyse ağlayacağım, dokunmayın. Bu nasıl bir şey ya…
Bir yanıt yazın