Geçtiğimiz yıl Ağustos ayından beri eğitmenlik görevini, şirket idari işlerinin bir kısmını ve simülatör operatörlüğünü yürüttüğüm Tarkim Uçuş Okulu’ndan ayrıldım, beraberinde yürüttüğüm Aviation Türk dergisi Genel Yayın Yönetmenliği görevimi de bırakmış oldum. Eski Genel Müdürüm Faruk Bayındır’a, ve birlikte çalıştığımız tüm çalışma arkadaşlarıma birlikte geçirdiğimiz keyifli günler için tekrar tekrar teşekkür ederim.
Nitekim dün son kez ofise uğradım. Eşyalarımı toparlamak ve herkesle vedalaşmak adına. Hiçbir işim olmamasına rağmen bir saat kadar oturup tam bir senedir kahve içtiğim o mutfakta art arda kahve yuvarladım. Gönül bir türlü gitmek istemedi. Kolay değil… Bir senedir hemen hemen her gün uğradığın o mekan. Her gün çayını içtiğin… Her gün kahveni içtiğin… Uyanık olduğum saatleri hesaba katarsam evden daha çok vakit harcadığım yer idi… Bir insanın bir yıldır çalıştığı yerden ayrılması da zor bir şeymiş işte. Bir kez daha emin oldum. Mekanlarda iz bırakıyoruz, mekanlar da bizlerde yer ediniyor.
Bakalım… Gelecek ne gösterecek. Yakın zamanda yeni işimi buradan duyurabilmek dileğiyle…
Bir yanıt yazın